Από τότε που ήμουν ακόμη μικρό κοριτσάκι το μεγάλο μου όνειρο ήταν να γίνω δασκάλα. Πολλά παιδιά σίγουρα θα έλεγαν το ίδιο αλλά εγώ αισθανόμουν μέσα μου κάτι πολύ δυνατό σε αυτήν την εικόνα. Οι δάσκαλοί μου, που με ενέπνευσαν να ζήσω τα παιδικά μου χρόνια με τον πιο «παιδικό» τρόπο, έγιναν πρότυπο για εμένα και μου έδειξαν τον δρόμο που έμελλε να ακολουθήσω… να γίνω και εγώ μία μέρα πρότυπο για τα παιδιά. Σπούδασα και πήρα το πτυχίο της παιδαγωγικής εκπληρώνοντας έτσι το όνειρό μου. Μοίρασα την αγάπη μου όντας παιδαγωγός για 10 χρόνια και η χαρά των παιδιών αλλά και ο ενθουσιασμός τους που θα με είχαν για δασκάλα με γέμισαν για πάντα με τη δική τους αγάπη. Ήθελα έναν δικό μου χώρο στον οποίο θα μπορούσα να μεταδώσω στα παιδιά τις βάσεις εκείνες που θα τους επέτρεπαν να εκπληρώσουν στο μέλλον τα δικά τους όνειρα όπως εκπλήρωσα και εγώ το δικό μου. Στους πρόποδες του Υμηττού ανάμεσα στα δέντρα και κάτω από τον λαμπερό ήλιο βρήκα αυτό που έψαχνα… Τη Χρυσαλλίδα. Όταν βρήκα αυτό τον χώρο είδα αμέσως τις δυνατότητες που έκρυβε. Ο ήλιος που έπεφτε πάνω στα φύλλα των δέντρων ήταν τόσο γλυκός και ο χώρος τόσο ευχάριστος που πήρα αμέσως την απόφαση. Ανακαίνισα τον χώρο και τον μετέτρεψα στο χειροπιαστό όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Σας περιμένω να γνωριστούμε από κοντά.

Με εκτίμηση,
Ασημίνα Καρανάσιου.